Cetonia aurata

Opublikowano: niedziela, 11, czerwiec 2017 Sebastian

powrót

Cetonia aurata (kruszczyca złotawka)

SYSTEMATYKA

KRÓLESTWO: Animalia
TYP: Arthropoda
KLAD: Mandibulata
KLAD: Pancrustacea
NADGROMADA: Hexapoda
GROMADA: Insecta (Ectognatha)
RZĄD: Coleoptera
PODRZĄD: Polyphaga
INFRARZĄD: Scarabaeiformia
NADRODZINA: Scarabaeoidea
RODZINA: Scarabaeidae
PODRODZINA: Cetoniinae
PLEMIĘ: Cetoniini
PODPLEMIĘ: Cetoniina
RODZAJ: Cetoniaa
GATUNEK: Cetonia aurata ((Linnaeus, 1758)

Na kosaćcu żółtym (Iris pseudacorus)
.

Pochodzenie geograficzne: Europa.

Pokarm: pędraki: rozkładające się liście dębu, buka (należy przygotować wcześniej podłoże), można uzupełnić dietę o okazyjną podaż marchwi, jabłka. Dorosłe (imagines): słodkie owoce, cytrusy, kwiaty roślin powszechnie uważanych za nietrujące (forsycja, mniszek, drzew owocowych) itd. Podobnie w warunkach naturalnych pędraki rozwijają się w próchnie, imagines zaś żerują na kwiatach.

Imagines: Metaliczne ubarwienie pokryw skrzydłowych, koloru zielonego. Może być mylona z innymi krajowymi gatunkami kruszczyc, niemniej można ją rozpoznać po palcowatym wyrostku po brzusznej stronie tułowia (na scutellum). Długość ciała (DC): 1,5-2 cm.

Uwagi: 1) pędraki trzymane razem mogą się pożerać, 2) pędraki, co typowe dla kruszczyc, przed przepoczwarczeniem otaczają się kolebką (kokolitem), czyli komorą stworzoną ze związanych wydzieliną grudek ziemi, podłoża. W takiej kolebce dochodzi do przepoczwarczenia, następnie dorosły chrząszcz pozostaje jeszcze jakiś czas, by utwardzić oskórek i pokrywy. Nie należy samemu otwierać kolebek. Chrząszcze gotowe do ich opuszczenia same sobie poradzą, 3) w ramach obrony, przy zaniepokojeniu i chwytaniu w rękę, wydala intesywnie pachnącą kroplę.

Na mniszku.