Peruphasma schultei

Opublikowano: środa, 24, luty 2016

powrót

Peruphasma schultei (straszyk diabelski) PSG 270

SYSTEMATYKA

KRÓLESTWO: Animalia
TYP: Arthropoda
KLAD: Mandibulata
KLAD: Pancrustacea
NADGROMADA: Hexapoda
GROMADA: Insecta (Ectognatha)
RZĄD: Phasmatodea
PODRZĄD: Verophasmatodea
INFRARZĄD: Areolatae
NADRODZINA: Pseudophasmatoidea
RODZINA: Pseudophasmatidae
PODRODZINA: Pseudophasmatinae
PLEMIĘ: Anisomorphini
RODZAJ: Peruphasma
GATUNEK: Peruphasma schultei
(Conle & Hennemann, 2005)

Imago samiec (an adult male).

Pochodzenie geograficzne: pasmo górskie Cordillera del Cóndor (Andy), przebiegające przez Peru i Ekwador. Straszyk diabelski został odkryty na północy pasma w Peru.

Pokarm: przede wszystkim karmimy je liśćmi ligustru (Ligustrum sp.), krzewu popularnie stosowanego jako żywopłot. Ponadto, bez problemu pobierają liście lilaka (tzw. bez lilak, Syringa sp.). Oba rodzaje należą do rodziny oliwkowatych Oleaceae, być może w obrębie rodziny należy szukać kolejnych pozycji żywieniowych. Próbowałem kilkukrotnie podawać liście jesionów (Fraxinus sp.), niemniej bez wielkich sukcesów. Straszyki raczej nie są nimi zainteresowane. Istnieją w sieci doniesienia hodowców o pobieraniu liści: aukuby japońskiej (Aucuba japonica), niektórych wiciokrzewów / suchokrzewów (Lonicera sp.), oliwki europejskiej (Olea europaea), eukaliptusa (Eucalyptus sp.), golterii szalon ("salal", Gaultheria shallon) oraz jeżyny (Rubus sp.). Od lat próbowałem podawać liście jeżyny straszykom diabelskim, nigdy nie zdarzyło mi się, aby się nim żywiły... W naturze odżywiają się liśćmi mastykowców (Schinus sp.) ("fałszywy pieprz").

Samica imago: koloru czarnego, oczy żółte, segmenty czułków oddzielone jasnymi pasmami, pierwsza para skrzydeł łuskowata, czarna, o białym siatkowaniu; druga para skrzydeł silnie zredukowana, zaokrąglona, część błoniasta czerwona, wzmocniona u podstawy - wzmocnienie czarne o białym siatkowaniu; długość ciała (DC): ok. 7 cm. Odmiana różowoskrzydła ('Pink Wings') - skrzydła błoniaste różowe, kolor ciała grafitowy, oczy białe.

Samiec imago: patrz samica; długość ciała (DC): ok. 6 cm.

Rozmnażanie: obupłciowo.

Uwagi: 1) straszyk generalnie ruchliwy, szczególnie młode po wykluciu, 2) straszyk zaniepokojony podwija odwłok do góry niczym skorpion, może również wydzielać lotne substancje obronne o charakterystycznym, ostrym zapachu. Odnoszę wrażenie, że odmiana różowoskrzydła łatwiej ulega podrażnieniu i emituje intensywniejszy roztwór. Substanja obronna wystrzelona zostaje na krótkim dystansie, dlatego nie polecam przybliżania twarzy do tego gatunku. W skrajnych przypadkach substancje obronne mogą powodować irytacje skórne, błon śluzowych i oczu, a nawet tymczasową ślepotę, gdy wtarte w oczy, 3) niezwykle łatwy w hodowli, odporny na zaniedbania, wymagający niski poziom wilgoci, wylęg o wysokim stopniu klucia, zazwyczaj niemal 100%, 4) trudności nastają zimą, gdy popularne rośliny żywicielskie tracą liście. Niemniej w łagodne zimy ligustr długo utrzymuje zielone liście, gorzej w ostre - wtenczas na skutek mrozów liście brązowieją. Osobiście zbieram liście z krzewów i trzymam w niewielkim woreczku śniadaniowym w lodówce. Alternatywą może być używanie roślin zimozielonych, np. aukuby.

s dia1
Samica imago (An imago female).