Krwiopijca z lasu
Komary, meszki, bąki - to znacie. A muchówki z rodziny narzępikowatych (Hippoboscidae) są wam znane? Choć niezwykle uporczywe, gdy spadają z drzew, strzyżaki sarnie (Lipoptena cervi) posiadają pewną równie niezwykłą cechę, jak na narzępika przystało - matka inkubuje w sobie kilka młodych (zaiste ciąża) i tuż przed ich przepoczawarczeniem rodzi i przytwierdza potomstwo do sierści swych żywicieli, tj. jeleni, saren, danieli, czy łosi. Tam młode kończą swój rozwój. Imagines piją krew i choć na człowieku się nie rozmnażają, to mogą uporczywie kąsać. Strzyżaki, jak i inni przedstawiciele nadrodziny Hippoboscoidea są wyspecjalizowanymi pasożytami, związanymi z różnymi żywicielami, np. owcami, psami, jeleniowatymi, nietoperzami, czy ptakami. Samica strzyżak po odnalezieniu żywiciela odłamuje skrzydła i pozostaje na nim, w przeciwieństwie do np. narzępika końskiego (Hippobosca equina). Ścisłe składanie skrzydeł, ewentualnie ich odrzucanie, by nie przeszkadzały podczas poruszania się pośród włosia, jak i płaskie ciało to cechy przydatne w pasożytniczym życiu. Ci, którzy mieli na sobie strzyżaki doskonale wiedzą, jak trudno je strącić. Wśród i ich znajdą się tacy, którzy wiedzą, jak bardzo niekomfortowe jest gdy strzyżak wejdzie po brwi do oka... (np. autor)
Wspomóż:
