Eublaberus distanti
powrót
Eublaberus distanti (karaczan ozdobny)
SYSTEMATYKAKRÓLESTWO: Animalia
|
. |
Pochodzenie geograficzne: Ameryka Środkowa i znaczna część Ameryki Południowej. W naturze zasiedla wilgotne lasy i jaskinie.
Pokarm: słodkie owoce, karma dla kotów i psów, płatki dla ryb, martwe owady (świeżo ubite) jako suplement. Niezjedzone resztki, nadmiar pokarmu nalezy usunąć, by nie pleśniał.
Samica imago: uskrzydlona w pełni, niezdolna do aktywnego lotu; wygląd typowy dla rodzaju, na szerokim pomarańczowym przedpleczu charakterystyczny czarny wzór. Długość ciała (DC): ok. 5 cm.
Samiec imago: podobny do samicy, nieco drobniejszy.
Uwagi: 1) dla prawidłowego rozwoju larw należy zapewnić podłoże, w którym mogą się zagrzebywać, 2) najlepiej rozwijają się w podwyższonej wilgotności, przy obfitym karmieniu i pozostawianiu resztek dochodzić może do zasiedlania substratu przez ziemiórki, co jest bardzo uciążliwe.
Imago świeżo po wylince (Adult specimen right after moulting).
Kopulacja (mating).
powrót
Eublaberus posticus
powrót
Eublaberus posticus (karaczan ozdobny/jaskiniowy)
SYSTEMATYKAKRÓLESTWO: Animalia
|
. |
Pochodzenie geograficzne: Ameryka Środkowa i północ Ameryki Południowej. Zasiedla wilgotne lasy i jaskinie.
Pokarm: słodkie owoce, karma dla kotów i psów, płatki dla ryb, martwe owady (świeżo ubite) jako suplement. Niezjedzone resztki, nadmiar pokarmu nalezy usunąć, by nie pleśniał.
Samica imago: uskrzydlona w pełni, niezdolna do aktywnego lotu; wygląd typowy dla rodzaju, na szerokim pomarańczowym przedpleczu charakterystyczny czarny wzór. Długość ciała (DC): ok. 4,5 cm.
Samiec imago: podobny do samicy, nieco drobniejszy (ok. 4 cm DC).
Uwagi: 1) często obgryzają sobie skrzydła i czułki, gdy nie są regularnie karmione, 2) dynamiczniejszy gatunek niż pokrewny E. distanti, 3) dla prawidłowego rozwoju larw należy zapewnić podłoże, w którym mogą się zagrzebywać, 4) najlepiej rozwijają się w podwyższonej wilgotności, przy obfitym karmieniu i pozostawianiu resztek dochodzić może do zasiedlania substratu przez ziemiórki, co jest bardzo uciążliwe.
Imago.
Imago.
powrót
Lucihormetica subcincta
powrót
Lucihormetica subcincta (tzw. karaczan świetlikowy)
SYSTEMATYKAKRÓLESTWO: Animalia
|
 Dorosły samiec - na przedpleczu widać żółte guzki, uważane za narząd zdolny do luminescencji. (The adult male with two yellow processes on the pronotum which are believed to glow.). |
Pochodzenie geograficzne: Kolumbia (Ameryka Południowa).
Pokarm: słodkie owoce, płatki dla ryb, martwe owady (świeżo ubite) jako suplement. Niezjedzone resztki, nadmiar pokarmu nalezy usunąć, by nie pleśniał.
Samica imago: skrzydła zredukowane, niezdolna do aktywnego lotu; wspina się po gładkich powierzchniach, wygląd typowy dla rodzaju, szerokie, brązowe przedplecze z dużymi, czarnymi plamami. Ciało czarne z jasną obrzeżem. Długość ciała (DC): ok. 4 cm.
Samiec imago: podobny do samicy, nieco drobniejszy, na przedpleczu dwa guzy (żółte, pomarańczowe lub czerwone - patrz uwaga 2) (ok. 3 cm DC).
Uwagi: 1) Przedstawiciele rodzaju Lucihormetica występują w wilgotnych lasach Ameryki Południowej. 2) Nazwa rodzajowa ma swe źródło w zdolności do chemoluminescencji, czyli produkcji światła ("karaczan świetlikowy" - nazwa ogólna dla rodzaju). Samce posiadają na przedpleczu charakterystyczne dwa guzki, rzekomo zdolne właśnie do świecenia. W warunkach hodowlanych praktycznie nie obserwuje się tego zjawiska i stąd, mimo doniesień potwierdzających tę zdolność w stanie dzikim, stawia się tę zdolność pod znakiem zapytania. Kolor guzów nie ma znaczenia taksonomicznego; mogą one przybierać barwę żółtą, a nawet pomarańczową i czerwoną. Dzieje się tak, gdyż karaczany odkładają w guzach karotenoidy (te same, które występują w marchwi) w ciele tłuszczowym. Być może rzekoma luminescencja ma podłoże biologiczne, tzn. przypuszcza się, że odpowiadają za nią mikroorganizmy, występujące naturalnie w obrębie zasięgu występowania karaczanów. 3) Jako substrat stosować podłoże kokosowe lub jego mieszankę z ziemią 1:1, 1:2. Podłoża nie przelewać, ale i nie przesuszać. Dobrym rozwiązaniem jest utrzymywanie części subsratu w podwyższonej wilgotności i części w obniżonej. Wówczas karaczany mogą same sobie wybierać warunki bytowania. 4) Chętnie zagrzebują się w substracie. 5) Zgodnie z publikacją z 2017 roku (Legendre F., Grandcolas P., Thouzé F. 2017. Molecular phylogeny of Blaberidae (Dictyoptera, Blattodea - kliknij, aby ściągnąć artykuł), with implications for taxonomy and evolutionary scenarios. European Journal of Taxonomy 291: 1-13) rodzaj Lucihormetica jest bliżej spokrewniony z gatunkami z podrodziny Zetoborinae niż Blaberinae (do której jest klasycznie zaliczany).
Imago samiec (an adult male).
Larwa.
Gatunek lubi się zagrzebywać (This species likes to hide in substrate).
powrót
Gromphadorhina portentosa
powrót
Gromphadorhina portentosa (karaczan madagaskarski)
 . |
SYSTEMATYKAKRÓLESTWO: Animalia
|
Pochodzenie geograficzne: pd.-zach. Madagaskar.
Pokarm: głównie roślinny (marchew tarta i gotowana, jabłko, różne słodkie owoce), uzupełniany białkowym (martwe owady, wieloskładnikowe płatki dla ryb, mieszanki paszowe). W naturze również detrytus, grzybnie, porosty, padlina.
Imago: duży udział czerni, niemniej szczególnie segmenty odwłoka mogą przybierać barwy mahoniu, brązu, brunatnego, po czarny. Samice masywniejsze od samców, niemniej gatunek odznacza się dużą rozpiętością długości ciała (5-10 cm). Samiec posiada cieńsze i wyraźnie owłosione czułki, ponadto na przedpleczu dwa duże guzy (znacznie mniejsze lub brak u samic). Łatwy do pomylenia z innymi przedstawicielami rodzaju.
Rozmnażanie: obupłciowo, jajożyworodność (ooteka inkubowana wewnątrz samicy).
Uwagi: 1) tak Schaum pisał w 853 roku o pojmanym karaczanie madagaskarskim, zwanym wówczas Hormetica portentosa: "Hormetica portentosa: fusco - ferruginea, abdominis segmentis lateribus et postice dilutiorlbus, pronoto scabro, disco profunde excavato et fortiter bicornuto. Larva adulta in insula Madagascar capta. Long. corp. ultr. 3 poll." [Schaum. 1853. Bericht über die zur Bekanntmachung geeigneten Verhandlungen der Konigl.Preuss.Akademie der Wissenschaften zu Berlin. Strona 777; całą książkę można pobrać tutaj - kliknij]. 2) Jest to jeden z większych gatunków karaczanów. 3) Wraz z innymi przedstawicielami plemienia Gromphadorhinini zamieszkują wyłącznie Madagaskar. 4) Potrafią syczeć - jest to strategia obronna (element zaskoczenia), ale również do komunikacji (cztery typy syknięć - I. syk walczących samców, II. i III. syknięcia godowe, IV. syknięcie alarmowe [Fraser, J., M. Nelson. 1984. Communication in the Courtship of the Madagascan Hissing Cockroach: Normal Courtship. Animal Behavior, 32: 194-203; Nelson, M., J. Fraser. 1980. Sound Production in the Cockroach, Gromphadorhina portentosa: Evidence for Communication by Hissing. Behavioral Ecology and Sociobiology, 6/4: 305-314.Nelson, M., J. Fraser. 1980. Sound Production in the Cockroach, Gromphadorhina portentosa: Evidence for Communication by Hissing. Behavioral Ecology and Sociobiology, 6/4: 305-314.]. 5) Łatwy do pomylenia z innymi przedstawicielami rodzaju, co więcej tworzy z nimi mieszańce. Nie ma pewności, co do czystości gatunkowej oferowanych w handlu linii karaczanów madagaskarskich. Takiej pewności w związku z tym i ja nie mam.
Imagines.
Imago podczas czyszczenia się (Imago during cleaning itself).
Zaawansowana larwa (advanced larva).
Imagines.
Samica z ooteką (Female with an ootheca).
Linienie (moulting).
powrót
Diploptera punctata
powrót
Diploptera punctata
SYSTEMATYKAKRÓLESTWO: Animalia
|
 Imago. |
Imago.
Nimfy (nymphs).
powrót
More Articles...
Wspomóż:
